udum

Vikilug‘atdan olingan

Oʻzbekcha (uz)
[tahrirlash]

Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]

u-dum

Aytilishi[tahrirlash]

Etimologiyasi[tahrirlash]

a. {.jxcl — yoʻqlik, nomavjudlik; yoʻqolgan (yoʻqotilgan) narsa

Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]

Maʼnosi[tahrirlash]

1 Umum to-monidan qabul qilingan va amal qilina-digan tartib; odat, rayem. ◆ Toshkentlikda ba-gʻoyat qadim Yashab kelar ezgu bir udum: Uch-rashganda birinchi soʻroq — "Tinchlikmi?" deb hol surishtirmoq. M. Shayxzoda . ◆ Krrauylar-ni esa, eski udumga koʻra, faqat ayollar ti-kishadi. Sh. Xolmirzayev, „Ogʻir tosh koʻchsa“ .

2 s. t. Ayrim shaxsga xos ish-mashgʻulot, odat. ◆ Parrandaga oʻch: hali qarqunoq tutib keladi, hali bedana. Bobosining udumini qi-lib, ovchi boʻlaman, deydi. \. Nazir, „Soʻnmas chaqmokdar“ .

Sinonimlari[tahrirlash]

Antonimlari[tahrirlash]

УДУМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari[tahrirlash]

Ruscha ru

udum
обычай; обряд; ◆ ota-bobodan qolgan udum обычай, унаследованный от предков.