voydod
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
voy-dod
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
und. s. 1 Yordamga chaqirish, biron ish, xatti-harakat va sh. k. ga chiday olmaslik, norozilik nidosi.◆ -Dod! Voydod! Qaroqchilar bosdi!!! — dovon orqasidan ikki xotin faryod koʻtarib chiqdi. M. Ismoiliy, „Fargʻona t“ . o.◆ Voydod, xaloyiq, bu qanday er-kakki, xotinini birovga qoʻshib qoʻyib, oʻzi eshik poylab yotadi. A. Qahhor, „Mayiz yema-gan xotin“ .
2 Oʻta zavkutnish, xursandlikni ifodalaydi.◆ -Voydod! — Mirsalimov bamisoli tovuqday qiyqanglabkuldi. "Guldasta" .◆ [Mul-ladoʻst:] Voydod, men aytdim, chimmatning yonboshidan qaraydigan boʻlib qoldi, deb. Hamza, „Maysaraning ishi“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ВОЙДОД. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.