xalifa
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
xa-li-fa
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
a. خَلِيفَة — oʻrinbosar; noib
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 tar. Musulmonlar jamoasi va musulmon davlatining diniy, ayni bir paytda dunyo-viy boshligʻi; ruhoniy hukmdor; Muhammad paygʻambarning vorisi, Allohning yerdagi noibi hisoblangan. ◆ Lekin [ Tangriqul hoji] xalq orasida: "Xalifai Rum Buxoroga keldi, Ergash qoʻrboshi borib, musulmonobod yoʻlida gʻazot qilgani xalifadan fotiha va yuz ming sarboz olib keldi", deb gap tarqatibdi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ . ◆ Abdishukur davom etdi soʻzida: -Butun olami islomning xalifasi Sulton hazratlari buurushda tanho qoldilar. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .
2 Buxoro xonligida: shariat aqidalari-ning bajarilishini tekshirib turuvchi man-sabdor shaxs. ◆ Abdurahmon sardor keyingi choy-nakni boʻshatgandan keyin, qaytmoqchi boʻlib, xalifadan fotiha soʻradi. S. Ayniy, „Qullar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ХАЛИФА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
xarifa