xos

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

xos

Etimologiyasi

a. — maxsus, alohida; xususiy, shaxsiy

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Biror kimsa yoki narsaning oʻzigagina oid, oʻzidagina boʻladigan. ◆ Bolalarga xos qiliq. Rahbarning oʻziga xos ish uslubi. yash Klara ayollarga xos chiroyli harakat bilan sochini orqasiga tashlab yubordi. Oʻ. Hoshimov, „Qalbingga quloq sol“ . ◆ Chol.. keksalarga xos boqish bilan bir zum tikildi: -Kel, chirogʻim, nima xizmat? Oybek, „Tanlangan asarlar“ .

Oʻziga xos Ajralib, farqlanib turadigan. ◆ Shahrimiz meʼmorchilik qiyofasi oʻziga xos goʻzallikka ega. Gazetadan .

2 Biror shaxsning oʻzigagina tegishli boʻlgan, oʻzigina foydalanadigan; shaxsiy. ◆ Oq otliq Bobur mirzo yuzdan ortiq beklari va xos navkarlari bilan.. Togʻ etagiga yaqinlashib qolgan edi. P. Qodirov, „Yulduzli tunlar“ .

Antonimlari

ХОС. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

xos
1 присущий свойственный (кому-чему-л.); ◆ bu kamchilik koʻplarga xosdir этот недостаток свойственен многим;
2 специфический, своеобразный, характерный (для кого-чего-л.); ◆ oʻziga xos специфический, своеобразный; ◆ oʻziga xos ish usullari своеобразные приёмы работы; ◆ xos qilmoq выделять, обособлять;
3 личный, относящийся, принадлежащий (кому-чему-л.);
4 близкий, свой; ◆ xos xosni topar, suv pastni topar посл. свой своего найдёт, вода в низину уйдёт.