zoʻriqmoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

zoʻ-riq-moq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Biror ogʻir ish, qattiq urinish natijasida nihoyatda qiynalmoq; ogʻir holatdan kuchanmoq. ◆ Sarpoychan, oyogʻiga kalish kiyib olgan chol yigʻma karavotda oʻtirgancha silkinib-silkinib yoʻtalar, zoʻriqqanidan koʻzlaridan yosh chiqib, burushiq yuzi koʻkarib ketgan edi. Oʻ. Hoshimov, „Nur borki, soya bor.“

2. ayn. zoʻraymoq 2. ◆ Qizining qiynalayotganini koʻrgan sayin Basiraning kasali zoʻriqardi. R. Rahmon, „Mehr koʻzda.“

Antonimlari

ЗЎРИҚМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru