mana

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ma-na

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 olm. Soʻzlovchining qoʻlida yoki yaqinida turgan narsani, boʻlayotgan yoki boʻlib oʻtgan voqea, hodisani koʻrsatishda ishlatiladigan soʻz. ◆ -Kitobing qani? -Mana. Mana kechagi aytgan oʻrtogʻim. n ◆ -Mana, bekachim, — dedi kulib Toʻybeka, — Anovi kungi yosh mehmonni senga maqtasam, achchiq-landing, ammo kelib-kelib seni oʻshanga ber-dilar. A. Qodiriy, Oʻtgan kunlar. ◆ Mana, ikki oyning ichida yaydoq dala yuzi yam-yashil gʻoʻza nihollari bilan qoplandi. Gazetadan .

2 Koʻrsatish olmoshlari oldida kelib, kuchaytiruv va taʼkid bildiradi. ◆ Urushga orzumandmisiz, mana bu boyvachcha ukangizni olib joʻnay bering, yoʻl ochiq. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .

3 yukl. Alohida taʼkid bildiradi. ◆ Yigit-larni eltib, toʻppa-toʻgʻri oʻq tagiga hayday-dilar, mana, keyin eshitib qolarmiz. Oybek, „Tanlangan asarlar“ . ◆ Mana, boshqarma plan boʻlimida uni rosa qizartirishdi. S. Ahmad, „Bosh ogʻrigʻi“ .

4 Undov gapda hayrat, kinoya, taajjub kabi maʼnolarni bildiradi. ◆ Anahusnumana malohat! Mana bamaʼnilik! Mana ilmu qobi-liyat! Mirmuhsin, „Meʼmor“ .

Antonimlari

МАНА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

mana
частица
вот; ◆ ~, ol! вот, возьми!; ◆ ~ bu kitobni oʻqi! прочитай вот эту книгу!; ◆ ana bemaʼnilik, ~ bemaʼnilik! вот так глупость!; вопиющая глупость!; ну и глупость!; * ◆ ~ man degan (букв. говорящий: вот я) броский, кричащий, бросающийся в глаза; самый лучший.

Turkcha (tr)

mana

magʻiz, maʼno, mazmun