ogʻrinmoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ogʻ-rin-moq

Etimologiyasi

OGʻRIN- 'oʻziga ogʻir olib ranji-’. Qarz soʻrasam, o g r i n i b berdi. Bu soʻz qadimgi turkiy tildagi 'kasal boʻl-’ maʼnosini anglatgan agʻïr- feʼlidan ’oʻz-lik’ maʼnosini ifodalovchi -(ï)n qoʻshimchasi bilan hosil qilingan boʻlib, asli 'kasallan—’ maʼnosini bil— dirgan, maʼno taraqqiyoti natijasida ’ranji-’ maʼno — sini anglata boshlagan; oʻzbek tilida ikkinchi boʻgʻindagi tor unli talaffuz qilinmay qoʻygan, a unlisi â unli — siga almashgan, ï unlisining qattiqlik belgisi yoʻ-qolgan: agʻïr- + ïn = agʻïrïn- > agʻrïn- > âgʻrin-.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Norozilik yoki malol-lik bilan biror ishni bajarmoq. ◆ Mamat qassob, qarshisida qimtinib turgan rangi siniq juvonga tikilib, ogʻrinibgina yarim kilodan oshiq dumbani taroziga tashladi. N. Norqobilov, „Toʻqnashuv“ . ◆ Shopmoʻylovli kishi ogʻrinib oʻrnidan turdi. "Yoshlik" .

2 Oʻziga ogʻir olib ranjimoq, xafa boʻlmoq. ◆ Oshno, garchi ogʻringan esa-da, ularni unutmadi, oʻzi bormasa ham, kasalxonaga xo-tini Muyassarni yuborib turdi. M. M . Doʻst, Lolazor. ◆ Men bu gapgauncha ogʻrinmadim, erkak kishi baʼzan shunaqa yuragi torlik qiladi, deb qoʻya qoldim. A. Qahhor, „Xotinlar“ .

Antonimlari

ОҒРИНМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

ogʻrinmoq
считать для себя обременительным, затруднительным; делать нехотя, с неохотой.