qofiya

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qo-fi-ya

Etimologiyasi

arab. – sheʼrda bir necha bayt yoki misralar oxiridagi soʻzlarning oʻzaro ohangdosh, mos boʻlishi; soʻz oʻyini;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Sheʼriy misralarning muayyan oʻrnida ohangdosh soʻz yoki soʻz birikmalarining izchil takrorlanib kelishi. ◆ Sheʼrni qofiyaga solmoq. Soʻzlarni oʻzaro qofiya qilmoq. ◆ Toʻla ohangdosh boʻlgan soʻzlar yoki hijolarning qofiyalanishi "toʻq qofiya" yoki "toʻla qofiya" deb ataladi. "Adabiyot nazariyasi".

2. Sheʼrdagi qofiyadosh soʻzlarning oxirgi harfi.

3. esk. Sheʼr yozish haqidagi taʼlimot.

Qofiyasi kelganda s. t. Gap kelganda, oʻrni, payti kelganda, toʻgʻri kelib qolganda. ◆ Qofiyasi kelganda, otangni ayama. Maqol. ◆ [Ashirmat:] Qofiyasi kelganda ayta qolay, men ostonangga qulchilikka keldim. Oybek, „O. v. shabadalar.“

Qofiyasi bilan s. t. Qattiq tegmaydigan qilib, yotigʻi bilan. ◆ [Netayxon:] Nusrat akang shunchalik qilgandan keyin sen ham gapni qofiyasi bilan gapirsang boʻlar edi. A. Qahhor, „Tobutdan tovush.“

Antonimlari

ҚОФИЯ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

qofiya

Tillar

• Inglizcha: rhyme

Ruscha _ru

qofiya
1 рифма; ◆ toʻq (или toʻla) qofiya полная рифма; ◆ qofiyaga solmoq, qofiya qilmoq рифмовать;
2 размер стиха;
3 конечная буква рифмы;
4 уст. стихосложение, учение о стихосложении, метрика; ◆ 

• qofiyasi kelganda разг. когда к слову придется, если это кстати; ◆ qofiyasi bilan осторожно, деликатно, с подходом.