urgʻu

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ur-gʻu

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

tlsh. Turli fonetik vositalar (mas., ovozni kuchaytirish) orqali boʻgʻin yoki soʻzni ajratish, shu ajratishga xos kuchli talaffuz.

Urgʻu belgisi Urgʻuli unli ustiga qoʻyiladigan diakritik belgi.

Urgʻu bermoq Nutq jarayonida biror soʻz yoki uning qismiga alohida diqqat jalb etish maqsadida uni boshqalaridan ajratib, kuchliroq aytish. ◆ Mamajon aka uning [injenerning] "oʻrtoq" soʻziga urgʻu berganini sezdi. A. Muxtor, „Opa-singillar.“ ◆ Roʻparadagi oshxona oynasidan moʻralagan oshpaz xotin "d" harfiga urgʻu berib dedi: Keldila Siddiq akangiz. "Mushtum".

koʻchma Urgʻu bermoq Biron-bir narsa, masala, hodisa yoki kishiga koʻproq ahamiyatni qaratmoq; ◆ ...qaddi-qomatimga urg‘u berib suratga tushishni to‘xtatmayman! Gazetadan.

Antonimlari

УРҒУ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

urgʻu
1 лингв. ударение; ◆ urgʻu belgisi знак ударения;
2 смысловое ударение, нажим (с которым произносится слово); подчёркивание, выделение слова в речи; Mamajon aka uning "oʻrtoq" soʻziga urgʻu berganini sezdi (А. Мухтор, «Опа-сингиллар») Мамаджан-ака почувствовал, что он (собеседник) с нажимом произнёс слово "oʻrtoq" («товарищ»).