yogʻmoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

yogʻ-moq

Etimologiyasi

YOGʻ- ’tomchi yoki zarra holatida havodan uzluksiz tushib tur- . Qor kuchli yo gʻar d _i (Oybek). Qadimgi turkii tilda ham shunday maʼnoni anglatgan bu feʼl ^ ^ShrZILa ^^FFU³ Qilingan (ПДП, 383; Devon, III,, DS, 223); uzbek tilida a unlisi â unlisiga almash-gan: iagʻ- > yâgʻ-.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Tomchi, zarra yoki dona-dona holida ketma-ket, bir tekisda havodan tushib turmoq. ◆ Yomgʻir yogʻdi. ◆ Doʻl yogʻdi. ◆ Qor kuchli yogʻardi. Koʻchalar, tomlar, devorlar, daraxtlar oppoq. Oybek, „Tanlangan asarlar“ ◆ Qor yogʻar, uyda meni opam kutardi. Shukur Xolmirzayev, „Yoʻllar, yoʻldoshlar“ ◆ Bulutlangan kun yog‘may qo‘ymas, aylantirgan og‘riq olmay qo‘ymas. Maqol
2. koʻchma Ketma-ket va koʻplab kelmoq. ◆ Oʻq yogʻdi. ◆ Pul yogʻdi.
   Qovogʻidan qor yogʻadi q. qovoq II.

Antonimlari

ЁҒМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

yogʻmoq
идти, падать (об атмосферных осадках); yomgʻir yogʻayotir дождь идёт; kechasi qor yogʻdi ночью шёл (выпал) снег; qolgan ishga qor yogʻar посл. на брошенное (недоведённое до конца) дело снег выпадает (т. е. оно затянется или не будет сделано); qor yogʻdi, iz bosildi выпал снег и замел следы; соотв. и концы в воду; qovogʻidan qor yogʻadi (букв. с его век снег идёт) он зол; он мрачен как туча.