panalamoq
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
pa-na-la-moq
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Nazardan, biror kishi yoki narsadan yashirmoq, berkitmoq. ◆ Mashi-nani yomgʻirdan panalamoq.
2 Oʻzini panaga olmoq, biror narsa panasiga olmoq, orqasiga yashirinmoq. ◆ Biron tayinli xulosaga kelolmagach, panalab, mas-lahatgoʻyi Azimboyvachchaning qoʻrgʻoniga joʻ-nadi. S. Ahmad, „Hukm“ . ◆ Sherbek yoʻgʻon, uchi ka-vak tolni panalab toʻxtadi. S. Anorboyev, „Oqsoy“ . ◆ Oʻrmonni panalab yurib, nemislarga duch kelishdi. "Sharq yulduzi" .
3 Toʻsib, bekitib turmoq. ◆ Maʼsumaoyni panalab turgan qizcha qizil sochidagi ban-tini shoshshshb tuzatdi-da, oldinga chiqdi. N. Safarov, „Tanlangan asarlar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ПАНАЛАМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.