sovgʻa
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]sov-gʻa
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]1 Kimsaning koʻnglini olish yoki xizmatlarini taqdirlash uchun tortiq qilib berilgan narsa; hadya, tuhfa. ◆ Qimmatli sovgʻa. Sovgʻa bermoq. Dushmanning sovgʻasidan qoʻrq. Maqol . ◆ Shahar sanitariya boʻlimining boshligʻi ham mashinasidan tushib, u bilan juda quyuq koʻrishib, koʻkrak choʻntagida turgan avtoruchkasini sovgʻa qildi. S.Ahmad, „Yulduz“ . ◆ Toʻyga kelolmagan ogʻaynilaridan uch-toʻrttasi, Badalbekni tabriklash uchun, sovgʻaga magnitofon koʻtarib kelib qolishdi. S.Ahmad, „Saylanma“ .
2 koʻchma Koʻpchilik uchun tayyorlangan va tantanali ravishda egalariga topshiriladigan narsa. ◆ Sayyohlar, poytaxtimiz mehmonlari bayram arafasida ana shunday ajoyib sovgʻa [yangi mehmonxona] oladilar. Gazetadan . ◆ Tarixiy sanalar va bayramlarni mehnat sovgʻalari bilan kutib olish — shonli va azaliy anʼanalardan biri. Gazetadan .
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]СОВҒА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari
[tahrirlash]Ot
[tahrirlash]sovgʻa (koʻplik sovgʻalar)