sovgʻa
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
sov-gʻa
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Kimsaning koʻnglini olish yoki xizmatlarini taqdirlash uchun tortiq qilib berilgan narsa; hadya, tuhfa. ◆ Qimmatli sovgʻa. Sovgʻa bermoq. Dushmanning sovgʻasidan qoʻrq. Maqol . ◆ Shahar sanitariya boʻlimining boshligʻi ham mashinasidan tushib, u bilan juda quyuq koʻrishib, koʻkrak choʻntagida turgan avtoruchkasini sovgʻa qildi. S.Ahmad, „Yulduz“ . ◆ Toʻyga kelolmagan ogʻaynilaridan uch-toʻrttasi, Badalbekni tabriklash uchun, sovgʻaga magnitofon koʻtarib kelib qolishdi. S.Ahmad, „Saylanma“ .
2 koʻchma Koʻpchilik uchun tayyorlangan va tantanali ravishda egalariga topshiriladigan narsa. ◆ Sayyohlar, poytaxtimiz mehmonlari bayram arafasida ana shunday ajoyib sovgʻa [yangi mehmonxona] oladilar. Gazetadan . ◆ Tarixiy sanalar va bayramlarni mehnat sovgʻalari bilan kutib olish — shonli va azaliy anʼanalardan biri. Gazetadan .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
СОВҒА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ot[tahrirlash]
sovgʻa (koʻplik sovgʻalar)