dushman
Qiyofa
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]dush-man
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]Forschadan دُشْمَن - yog‘iy, yov; muxolif; badxoh.
Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]- Dunyoqarashi, manfaatlari, xatti-harakati bir-biriga qarama-qarshi boʻlgan, oʻzaro gʻanim, raqib sifatidagi tomonlarning har biri. ◆ Gʻoyaviy dushman. Doʻst achitib gapiradi, dushman — kuldirib. Maqol. ◆ Tikan zahri uchida, dushman zahri ichida. Maqol . ◆ Dushmanning katta-kichigi boʻlmaydi. Maqol . n ◆ Bular [Sharq muta-fakkirlari] zulm-zulmat, adolatsizlik, jaholat, xurofotning ashaddiy dushmani edilar. K. Yashin, „Hamza“ .
- harb. Urushda oʻzaro biri ikkinchisi bilan jang qiluvchi, bir-biriga qarshi urush eʼlon qilgan tomonlardan har biri; yov. ◆ Dushman bilan boʻladigan janglarda qoʻrqoqlik qilmanglar. "Hadis"dan . ◆ Polk mudofaa qilib yotgan rayon ustida dushmanning necha yuzlab samolyoti behisob bomba yogʻdirdi. A. Qahhor, „Oltin yulduz“ .
- koʻchma Insonga va umuman biror narsaga zarar keltiruvchi kimsa, narsa, hodisa. ◆ Yovvoyi oʻt — hosilning dushmani. Jahl — dushman, aql doʻst. Maqol . ◆ Soʻnggi pushaymon — oʻzingga dushman. Maqol . n ◆ Otabek ichkilikdan qattiq hazar qilar va bu kungacha mayni oʻziga dushman kabi koʻrib kelar edi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ ◆ ..tushkunlik — eng yomon dushman. F. Musajonov, „Himmat“
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]ДУШМАН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.